Het zelfevaluatie-instrument Pedagogische kwaliteit in Beeld biedt de mogelijkheid om inzicht te krijgen in de pedagogische kwaliteit per groep. PiB-ontwikkelaar Simon Hay doet promotieonderzoek naar PiB. Waar is hij momenteel mee bezig?
Schaken op meerdere borden... Zo kan ik mijn werkzaamheden als pedagoog bij KindeRdam momenteel het beste karakteriseren. En niet alleen in de praktijk, maar ook wat betreft mijn onderzoekswerkzaamheden. Zo ben ik nu mijn eerste artikel, een ‘systematic review’, aan het schrijven. En ik ben begonnen met het opzetten van focusgroepen met experts die ik begin volgend jaar wil interviewen.
Veelbelovende uitkomsten analyses
De resultaten van mijn eerste analyses op een groot – geanonimiseerd – databestand van huidige PiB-gebruikers zijn veelbelovend. Ik verwacht dat we de uiteindelijke versie van PiB op basis van die analyses straks efficiënter en actueler kunnen maken. Maar aanpassingen aan PiB, met als doel een betrouwbaar en valide zelfevaluatie-instrument voor de kinderopvang, vraagt om meer dan deze analyse van huidige gebruikers.
Wat weten we al over zelfevaluatie in de kinderopvang?
Om dit uit te zoeken, ben ik begonnen met een ‘systematic review’. Dat betekent dat ik op zoek ben gegaan naar alle relevante wetenschappelijke literatuur wat betreft zelfevaluatie in de kinderopvang. Dat deed ik, onder begeleiding van mijn promotoren, door te zoeken in online databases en referentielijsten van relevante artikelen. Een flinke klus die uiteindelijk moet leiden tot een volledig overzicht van zelfevaluatie in de kinderopvang wereldwijd.
Schrijven van een systematic review
De grootste uitdaging is om mijn zoektocht en mijn conclusie systematisch op papier te zetten, zodat andere onderzoekers mijn proces exact kunnen volgen. Zo kunnen zij bepalen of ik volledig genoeg ben geweest. Spannend natuurlijk, maar ook mooi om elkaar op deze manier scherp te houden. Ik verwacht mijn review eind dit jaar af te hebben.
Focusgroepen
Parallel heb ik drie focusgroepen opgezet. Een focusgroep bestaat, in mijn geval, uit een groep diverse experts in en om de kinderopvang. Tijdens een bijeenkomst voorzien zij mij van informatie die helpt bij het actualiseren en verbeteren van PiB. Deze vorm van kwalitatief onderzoek is nog relatief nieuw in het werkveld kinderopvang en was voor mij nog onbekend. Na een korte, maar intensieve scholing in kwalitatief interviewen ben ik in gesprek geraakt met twee collega’s van de universiteit van Leiden, een kwalitatief onderzoeker en een statisticus die mij gaan helpen PiB te optimaliseren. De data voor de focusgroepbijeenkomsten begin februari liggen vast, en de eerste versie van de interviewvragen aan de focusgroepen bespreken we binnenkort.
In gesprek met een Amerikaanse professor
Tijdens mijn literatuurzoektocht kwam ik toevallig in gesprek met James Elicker, professor aan de Purdue University in de Verenigde Staten. Hij doet al vijftig jaar onderzoek naar de kinderopvang en is gespecialiseerd in zelfevaluatie. We hebben mailcontact waarin we van gedachten wisselen over kinderopvang en zelfevaluatie. Heel leuk en zo waardevol, om in gesprek te zijn met iemand die zo kundig en enthousiast is. Dit is slechts één voorbeeld van mooie gesprekken die ik heb gevoerd. Mooi om te ervaren hoeveel mensen bereid zijn te helpen.
Ja, het is nog steeds leuk
Toen ik uitsprak te willen gaan promoveren heb ik meer dan één keer de vraag gekregen of ik dat wel moest doen. Argumenten waren dan dat ik een (groot) gezin heb, dat mijn werk als pedagoog bij KindeRdam veel vraagt en dat ik vast wel een andere intellectuele uitdaging kon vinden die minder belastend was. Ja, natuurlijk is het druk en moet ik zorgen dat ik mijn tijd en aandacht goed verdeel, maar ik merk dat ik mijn promotietraject juist steeds leuker ga vinden. Ik krijg veel energie van de uitdaging, van het afstemmen met gelijkgestemden en dat ik een link help leggen tussen wetenschap en praktijk. Natuurlijk ben ik realistisch genoeg om te weten dat er echt nog wel moeilijke momenten gaan komen… maar so far so good!
