Als gastouder vind ik het belangrijk om veel buiten te zijn met de kinderen. De natuur biedt zo’n rijke en veelzijdige ontwikkelruimte voor baby's en dreumesen! Buiten zijn stimuleert de zintuigen, motoriek en cognitieve ontwikkeling op een manier die binnenshuis moeilijk te evenaren is. Elke ervaring - van het voelen van gras onder de vingers tot het kruipen door zand – draagt bij aan hun groei en zelfvertrouwen. Hoe kinderen deze natuurlijke omgeving benaderen, verschilt per kind. Sommigen observeren eerst van een veilige afstand, terwijl anderen zich er direct in onderdompelen. Hierin speel ik als pedagogisch professional een belangrijke rol: ik bied veiligheid, stimulans en vertrouwen.
Voorzichtig ontdekken: Een meisje van bijna twee jaar
Niet elk kind duikt direct vol enthousiasme de natuur in. Nora, bijna twee jaar, keek lange tijd liever van een afstand toe. De sensatie van vieze handen was voor haar iets om te vermijden. Dat betekende niet dat ze geen interesse had, maar ze had tijd en begeleiding nodig om zich comfortabel te voelen in deze onbekende wereld. Met geduld en een stapsgewijze benadering, waarin ze af en toe samen met een vertrouwde hand van de pedagogisch professional achter de andere kinderen aan durfde te gaan, groeide haar nieuwsgierigheid. En toen was daar het moment! Ingepakt en met handschoenen aan, besloot ze zelf verder te kruipen. Handig die wanten, dan blijven je handen schoon.
Foto 1, onderschrift eventueel: Van afwachten naar volledige overgave: de buitenliefhebber
Vanaf het begin een buitenkind
In tegenstelling tot Nora, die de natuur eerst voorzichtig verkende, was Mia (twintig maanden) vanaf het begin een buitenkind. Met energie en wilskracht vond ze het geweldig om buiten rond te kruipen. Maar ook voor haar waren er nieuwe ervaringen die overwonnen moesten worden. Toen ze voor het eerst in de zandbak kwam, was ze onrustig en huilde ze wat. Het duurde even voordat duidelijk werd waarom: ze kende het gras in de tuin, maar zand was nieuw en vreemd. Door een kleine bak met zand op het gras te zetten en samen te spelen met twee vertrouwde speeltjes, werd de overgang kleiner en minder spannend. Na enkele weken was ze klaar voor de grote zandbak – en inmiddels is ze het grootste zand- en moddermonster van de groep. Wat ooit nieuw en vreemd was, is nu een bron van eindeloos speelplezier.
De rol van de pedagogisch professional
Het is belangrijk om goed te observeren en aan te voelen hoe kinderen reageren op de natuur. Niet elk kind is meteen enthousiast; sommige kinderen hebben tijd, herhaling en geruststelling nodig. Anderen moeten juist begrensd worden in hun tomeloze enthousiasme om hen te beschermen en te begeleiden. Het creëren van een veilige en gevarieerde buitenomgeving helpt kinderen om op hun eigen tempo te ontdekken en te leren. Dit doe ik door:
- Nieuwe ervaringen stapsgewijs aan te bieden, zoals een kleine zandbak voordat een kind in een grote zandbak speelt.
- Een veilige basis te bieden, bijvoorbeeld door samen een nieuwe omgeving te verkennen voordat een kind het zelfstandig probeert.
- Kinderen aan te moedigen en hun tempo te respecteren, zonder te forceren.
- Verschillende soorten ondergronden en materialen aan te bieden, zoals gras, zand, modder en bladeren, zodat kinderen hun zintuigen optimaal kunnen gebruiken.
De natuur als ideale leeromgeving
Of een kind nu eerst afwachtend is of zich direct vol enthousiasme in het buitenleven stort, de natuur biedt voor elk kind een rijke leeromgeving. Het geeft hen de ruimte om fysiek en mentaal te groeien, angsten te overwinnen en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen. Als pedagogisch professional speel je hierin een onmisbare rol: als begeleider, als baken van veiligheid en als iemand die hen helpt om deze ervaringen op hun eigen manier te beleven.
