Margreet is trotse oma van twee kleindochters (2,5 jaar en 9 maanden). Hun papa en mama werken, dus gaan ze drie dagen naar de kinderopvang. Nee, opa en oma passen geen vaste dag op. Wij vallen alleen in bij calamiteiten.
En als je nu denkt: wat zielig, dan zeg ik: Helemaal niet! Ze hebben daar namelijk echt de tijd van hun leven! Als best wel kritische oma sta ik elke keer weer versteld over wat ze daar op de kinderopvang leren in de groep. Dat is heel wat meer dan wij ze bij kunnen brengen als ze een dagje bij ons zijn.
Zo laat de oudste even aan opa zien hoe ze haar jas zelfstandig kan aantrekken. Dat gaat op een manier waarbij opa altijd even goed moet kijken: hoe krijgt ze dit kunststukje voor elkaar? Eerst de jas op de grond, armen in de mouwen, over je hoofd en… hup, de jas is aan! Niets meer aan doen, alleen nog even helpen met de rits.
Geweldig, je vraagt je af wie heeft dit bedacht. En dat zien we met veel dingen. Ze doet al heel veel zelf, ziet op de kinderopvang het voorbeeld van oudere kinderen en het wordt duidelijk gestimuleerd. Zelf je schoenen aantrekken, je kleren en op het potje.
Het duurt vaak even, maar juist de tijd nemen en de kinderen zelfstandigheid aanleren is binnen haar opvang groep een groot goed en compliment. Oma heeft niet altijd dat geduld… maar dan word ik gewoon gecorrigeerd, hoor:‘Zelluf doen, oma!’
