Met de Gamewijzer kun je op een positieve manier met kinderen over games praten. Dus ook over de risico’s. Tiffany van Stormbroek, directeur-bestuurder van NICAM, de organisatie die de Gamewijzer heeft samengesteld, legt uit hoe dit werkt.
Misschien heb je niet eerder van de naam NICAM gehoord, maar je bent sowieso bekend met hun werk. NICAM zit namelijk achter de Kijkwijzer. Je weet wel, die pictogrammen die je weleens ziet bij films en series, om aan te geven dat er bijvoorbeeld geweld, discriminatie of seks in voorkomt.
‘Wij plaatsen deze pictogrammen niet zelf,’ vertelt Tiffany. ‘Maar we bieden makers zoals Netflix, Videoland en de NPO een opleiding om door de ogen van kinderen naar content te kijken en zo het Kijkwijzersysteem toe te passen. Wij weten namelijk op basis van wetenschappelijk onderzoek wat de effecten van dit soort content op kinderen kunnen zijn.’
Goed, dat is de Kijkwijzer. En nu is er dus de Gamewijzer?
‘Er was eigenlijk alleen een vergelijkbaar systeem voor games. Het zogeheten PEGI-systeem. Alleen bleek uit ons onderzoek dat dit lang niet bij alle ouders bekend is. Terwijl ouders juist echt behoefte hebben aan tips voor de omgang met gamende kinderen. Daarom hebben we de Gamewijzer ontwikkeld.’
Vertel, wat is het precies?
‘De Gamewijzer biedt gedetailleerde informatie over games die momenteel populair zijn onder kinderen. Vaak zijn dit kinderen tussen de 7 en 14 jaar, al zien we dat ze steeds jonger beginnen met gamen. Dit gaat verder dan alleen pictogrammen over het leeftijdsadvies. Onze redactie speelt de games echt zelf, waarna we ze analyseren op verschillende factoren. Vervolgens leggen we uit hoe je als ouder het beste met zo’n game kunt omgaan. Ook dit doen we op basis van wetenschap.’
Kun je een voorbeeld geven van zo’n advies?
‘We weten bijvoorbeeld dat kinderen het lastig vinden om te stoppen met gamen als ze midden in een potje zitten. Dat leidt tot conflicten. Wij geven daarom per game aan hoe je hierover duidelijke afspraken kunt maken, in tijd of in aantal potjes. Dat doen we op basis van de beleving van de desbetreffende game, zodat er een goed gesprek tussen ouder en kind kan ontstaan.’
Vinden ouders het lastig om dit zelf te bedenken?
‘Er zijn zo ontzettend veel verschillende games, dat kun je allemaal niet bijhouden, als ouder. Kinderen komen van school en vragen: mag ik X, Y of Z downloaden, want iedereen op school speelt het. Dan is het heel handig dat je op gamewijzer.nl de naam van die game kunt opzoeken. Je ziet meteen de leeftijdsadviezen, of je in het spel contact met vreemden hebt, of je er geld in kunt uitgeven, hoe je ouderlijk toezicht instelt. Het staat allemaal kort en overzichtelijk onder elkaar.’
Er is ook een Gamewoordenboek. Kun je daar iets over vertellen?
‘Daarin staan alle belangrijke termen uitgelegd. Soms hoor ik mijn zoon praten en denk ik: welke táál spreekt hij? Door het Gamewoordenboek begrijp ik hem beter. Kinderen vinden het ook gewoon leuk als je specifieke vragen stelt en zo interesse toont in hun hobby. Zo vroeg ik zelf weleens: hé, moet je je dailies nog halen vandaag? Dat ging om de game Brawl Stars, waarin je bepaalde taken moet voldoen voordat er een timer afloopt. Hij moest meteen lachen. Hoe weet jij nou weer wat dailies zijn, vroeg hij. Zo ontstaat er vanzelf een fijn gesprek.’
Hebben pedagogisch professionals hier ook iets aan?
‘Zeker! Ook bij de opvang worden veel spelletjes gespeeld. Hartstikke leuk, want gamen kan heel leerzaam zijn. Maar er zitten ook risico’s aan vast. Juist voor professionals is het nuttig om die risico’s te kennen. Je moet goed weten welke games wel en niet geschikt zijn voor bepaalde leeftijden.’
Wat nu als ik een vraag heb die op gamewijzer.nl niet wordt beantwoord?
‘Het is altijd mogelijk om ons persoonlijk een bericht te sturen, via het contactformulier op de website. Dan krijg je gewoon antwoord. Ook wanneer je een game mist, kun je ons dat vertellen – graag zelfs. En je kunt trouwens ook nog bij de Gamebits terecht.’
Wat zijn de Gamebits?
‘Algemene tips en adviezen. Dus niet over specifieke games, maar over gamen an sich. Uitleg over ouderlijk toezicht op verschillende gameconsoles, bijvoorbeeld. Ook dat is een manier om te voorkomen dat kinderen in aanraking komen met heftige content.’
Jullie hebben een positieve toon, valt op wanneer je de site bezoekt.
‘Games zijn ook gewoon superleuk. En leerzaam. We roepen ook zeker niet op tot censuur of een verbod. We geven alleen advies om de risico’s te controleren. We helpen ouders en professionals hierover na te denken. Uit wetenschappelijk onderzoek weten we nu eenmaal dat kinderen nachtmerries kunnen krijgen, of dat ze bepaald gedrag kunnen gaan vertonen als ze games spelen waar ze eigenlijk nog niet aan toe zijn. Daarin bieden we graag begeleiding. Het is niet onze missie om games van kinderen weg te houden, het is onze missie om ouders handvatten te bieden, en om te informeren wat die games precies inhouden.’